mezelf kwijt
‘Ik heb mijzelf weer teruggevonden, terwijl ik eerst niet eens besefte dat ik mezelf kwijt was.’
Vrouw, tattoo-kunstenaar, ZZP-er (34 jaar)
‘Ik heb weer ruimte en energie in mijn leven. Het was alsof mijn handen en voeten waren gebonden door mijn hoofd. Bijna dagelijks schieten de woorden van Tinka door mijn hoofd, de handvatten die mijn valkuilen minder diep maken. Ik zit niet meer gevangen in mijn gedachten.’
Cliënt kwam binnen met allerlei lichamelijke ongemakken, ze sliep slecht en ervoer vastgelopen te zijn. Ze merkte hoe klem ze zichzelf had gezet met allerlei onbewuste verwachtingen. Ze was continu alert. Ze kreeg door dat zichzelf wegcijferde. Haar traject bestond uit een combinatie van haptotherapie met Acceptance Commitment Therapy.
overschreeuwend hoofd
‘Ik werd me bewust van het verschil van de stem van mijn hart en mijn lijf, en die van mijn hoofd.’
Vrouw, loopbaanadviseur en ZZP-er (41 jaar)
‘Mijn gedachten waren zo dominant, ik moest zoveel, dat ik die andere stem bijna niet meer kon horen. Ik droeg veel verantwoordelijkheid, merkte ik, zowel thuis als in mijn werk. Ik trok alles naar me toe en tegelijkertijd frustreerde het me dat ik alles alleen moest doen. Achteraf bleek dit patroon een belangrijke oorzaak van mijn burn-out. Ik ging oefenen met het luisteren naar mijn gevoel en met het uitspreken ervan, ik ging ruimte innemen voor mezelf.’
Cliënt kwam binnen als een onafhankelijke en daadkrachtige dame. Ze overzag de boel wel. Haar strenge hoofd stuurde haar aan in wat ze allemaal moest. ‘Je staat er toch alleen voor.’ Ze ontdekte dat ze onder druk altijd in de actie schoot. Het afstemmen op het tempo van haar lijf bleek een voorwaarde om zich meer te verbinden met zichzelf. Haar traject bestond uit haptotherapie.
eenzaam en los
‘Ik was aan het overleven sinds er jaren geleden een progressieve chronische auto-immuunziekte bij me was gediagnosticeerd.’
Vrouw, psycholoog (54 jaar)
‘Ik onderdrukte mijn angst en verdriet, zoals ik vroeger van huis uit gewend was. Ik speelde mooi weer. Mijn gevoel raakte ik kwijt en ik was eenzaam en los van anderen. Ik was bang om te voelen omdat ik dacht dat ik dan depressief zou worden. Het tegendeel bleek waar. Het toelaten van verdriet was een enorme opluchting. Inmiddels neem ik mijn gevoelens serieus. Van mijn omgeving hoor ik dat ik er weer ben. Ik kan nu beter mijn grenzen aangeven, hulp vragen en relativeren. Ik voel me verbonden én vrijer.’
Cliënt kwam binnen als een vriendelijke dame, ze richtte zich op de ander en met haar ging het altijd goed. Ze bleek hoge verwachtingen t.a.v. zichzelf te hebben, anderen mochten vooral geen last van haar en haar ziekte hebben. Thema’s die binnen de begeleiding aan de orde kwamen, waren ruimte maken voor haar eigen beleving en compassie naar zichzelf. Het traject bestond uit een combinatie van haptotherapie met Acceptance Commitment Therapy.
